اثرات ارتفاع بالا

زمانی که کوهنوردان در معرض ارتفاعات بالا قرار می‌گیرند، کیسه خواب کوهنوردی برخورد های متفاوتی را نسبت به اثرات طول تجربیات می نمایند. هر چه استرس هیپوکسیک بیشتر باشد، تن مجال کمتری برای تطابق با آن داراست و اثرات ناخوشایند ارتفاعات بیشتر میگردد.

حداکثر اکسیژن مصرفی (VO۲ max)
VO2 max⁡ حداکثر گنجایش تن یک شخص برای جابجایی و به کار گیری از اکسیژن در طی ورزش میباشد که علامت دهنده استعداد جسمانی شخص است. این گنجایش میان اشخاص گوناگون میباشد و با تمرین می قدرت آن را تا حدی ارتقاء اعطا کرد. ژنتیک نقش عمده‌ای در حداکثر اکسیژن مصرفی یک شخص دارااست و وراثت میتواند ۲۵ تا ۵۰ درصد از تفاوت در بین اشخاص را صورت دهد.

حداکثر اکسیژن مصرفی آغاز به کاهش قابل توجهی در بالای طول ۱۶۰۰ متری می نماید.و به ازای هر ۱۰۰۰ متر فراتر از آن نسبتاًً ۸-۱۱٪ کاهش مییابد. در قله اورست، معدل حداکثر اکسیژن مصرفی ۶۲ می تواند به ۱۵ میلی‌لیتر/کیلوگرم در دقیقه کاهش یابد. هر هر که VO2 max⁡ کمتر از ۵۰mL/kg/min داشته باشد، برای زنده ماندن در قله اورست فارغ از اکسیژن کمکی عمل سادگی نخواهد داشت.

از آنجایی که در طول، جابجایی اکسیژن به عضله‌ها فعال را کاهش میدهد، به ویژه در حین تمرین آحاد تن، خستگی با نرخ‌های تحت‌خیس فعالیت چهره خواهد بخشید.

عضله ها اسکلتی و وزن تن
قرار به چنگ آوردن مداوم در معرض هیپوکسی شدید اثرات مضری بر ساختار عضله‌ها داراست. هیپوکسی مزمن طول سبب به کاهش قابل توجهی در تراکم فیبر عضلانی می گردد.به صورت شبیه، کاهش وسعت میتوکندری تا ۳۰٪ صورت میدهد. تغییرات در وسعت میتوکندری با کاهش قابل توجهی در عمل آنزیم های مسئول متابولیسم اکسیداتیو هوازی و گنجایش اکسیداتیو عضلانی یار میباشد و معین گردیده‌است که با قرار به چنگ آوردن در معرض طول به صورت میانگین ​​کاهش مییابند. در مقابل، پروتئین‌های دخیل در جابجایی سلولی بی کربنات، پروتون‌ها و لاکتات‌ها هم در ماهیچه‌های اسکلتی و هم در گلبول‌های قرمز رنگ خون (RBCs) ارتقاء می یابند. قرار تصاحب کردن وقت گیر مقطع در معرض طول بالا که سبب ساز کاهش حداکثر سرعت جذب O2 می‌گردد، تحت عنوان برهان اساسی کاهش سطح برهه زمانی عضلانی شناخته گردیده است.

هیپوکسی همینطور سبب خستگی انقباضی دیافراگم و ماهیچه‌ها شکمی می‌شود که سبب به محدودیت کارایی ورزشی در ارتفاعات بالا شود. کاهش مصرف طعام به جهت تلف کردن اشتها، تغییر و تحول در پارامترهای غدد باطن ریز در دست گرفتن کننده هموستاز، عدم تعادل انرژی دریافتی و مصرف، ارتقا نرخ متابولیسم محور و سطح های بالای عمل، خلل در سعی روده، تغییر تحول در ادغام تن مشتمل بر حیف کردن عده چربی یا این که تلف کردن عده عضلانی و کاهش آب تن را سبب ساز می‌شوند